سرخرگهای قلبی یا اصطلاحاً سرخرگهای كرونر وظیفه خونرسانی به عضله قلب را به ‏عهده دارند. این سرخرگها به صورت 2 تنه شریانی راست و چپ مستقیما از سرخرگ ‏بزرگ آئورت جدا شده و در طی حركت برروی عضله قلب به شاخه های اصلی و فرعی ‏تقسیم شده و از این طریق به كل قلب خونرسانی می كنند.‏‎

‏ با افزایش سن ممكن است در برخی نقاط دیواره داخلی این عروق پلاكهای چربی ایجاد ‏شده و به تدریج بزرگ شوند. عوامل آسیب رسان به دیواره سرخرگها با افزایش این ‏پلاكها و همچنین سرعت بیشتر رشد آنها همراه می باشند. این عوامل شامل فاكتورهای ‏ارثی، چربی خون بالا، دیابت، فشارخون بالا، مصرف سیگار، عوامل التهابی، كم تحركی ‏و چاقی و برخی بیماریهای خاص می باشد و كنترل این عوامل با كاهش خطر تنگی ‏ عروقی و عوارض آن همراه می باشد.‏‎ ‎

‏ قابل ذكر است كه ایجاد پلاكهای سرخرگی تا زمانی كه تنگی شدید در دیواره سرخرگ ‏ایجاد نكرده باشد علامت خاصی ندارند. در صورتی كه پلاك ایجاد شده بیشتر از 50% ‏فضای داخل سرخرگ را مسدود كند به علت ممانعت از جریان خون مناسب داخل آن ‏منجر به علایم می شود. در موارد خفیف (70-50%) علایم درد قفسه سینه و یا تنگی نفس ‏فقط در هنگام فعالیت شدید ایجاد می شود. درد قفسه سینه (اصطلاحاً آنژین) به علت ‏نرسیدن اكسیژن كافی به عضله قلب ایجاد می شود. با افزایش حجم پلاك چربی و در ‏نتیجه تشدید تنگی سرخرگ، محدودیت خونرسانی شریان بیشتر شده و فعالیت مختصر ‏فرد مبتلا منجر به ایجاد آنژین می شود. در موارد بسیار شدید تنگی شریان (90%) ممكن ‏است در حالت استراحت علائم آنژینی وجود داشته باشد. نكته مهم این است كه با ‏افزایش تنگی سرخرگ، شاخه های جانبی و كمكی ممكن است در كنار سرخرگ آسیب ‏دیده ایجاد شده و با خونرسانی به عضله مشروب شده توسط آن از شدت علائم بكاهند. ‏ضمناً در برخی از افراد مخصوصا مبتلایان به دیابت علیرغم وجود ایسكمی بافت قلب به ‏علت اختلالات عصبی ممكن است هیچگونه علائمی وجود نداشته باشد ویا علائم مختصر ‏غیر اختصاصی ایجاد شود. ‏
خطرناكترین عارضه پلاكهای چربی در دیواره سرخرگها، پاره شدن و یا زخمی شدن ‏ناگهانی دیواره این پلاكها و تشكیل لخته خون برروی آن می باشد. لخته خون ایجاد شده ‏منجر به انسداد كامل و یا نزدیك به كامل مجرای سرخرگ شده و منجر به سندرم های ‏حاد كرونر و سكته های قلبی می شود. ‏

در اغلب موارد الكتروگرام در حالت استراحت در فرد مبتلا به تنگی سرخرگی قلب ‏طبیعی است و در صورتی كه براساس شرح حال شك به بالینی به تنگی سرخرگی وجود ‏داشته باشد، تست های تشخیص به كار می روند. این تست ها شامل تست ‏ورزش‎(treadmill)‎، اسكن پرفیوژن و استرس اكوكاردیوگرافی می باشند. در صورتی ‏كه شك بالینی به تنگی كرونر بالا باشد ممكن است متخصص قلب برای تشخیص ‏سریعتر، مستقیماً آنژیوگرافی كرونر را در نظر بگیرد. درمان تنگی عروق كرونر شامل ‏كنترل عوامل خطرساز، درمان دارویی برای كنترل درد، آسپیرین برای پیشگیری از ‏حملات قلبی و اصلاح تنگی برای رفع علائم است. اصلاح تنگی ممكن است توسط ‏آنژیوپلاستی و یا عمل جراحی‎(CABG)‎‏ انجام شود. ‏